Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ulcera PM

  • 1 crusta

    crūsta, ae, f. (verwandt mit crūdus, cruor), die Kruste, d.i. die harte, trockene Oberfläche eines sonst weichen Körpers, deutsch zuweilen auch Borke, Rinde, Schale, Schicht, a) übh.: α) an lebl. Ggstdn.: aquae decoctae crassis obducunt vasa crustis, Plin.: crustae si occupent intus vasa, Plin. – mollis luti concrescere crustas, Lucr.: limus interdum in crustam indurescit, Frontin.: ita suscitantur in ea structura crustae, duae frontium (der Futtermauern) et una media farturae (der Füllung), Vitr. – crustā teguntur glandes, cute uvae, Plin.: caryotae (Datteln) assiduo vapore torrente crustam verius quam cutem inducunt, Plin.: concrescunt subitae currenti in flumine crustae (Eiskrusten, Eisrinden), Verg.: crustis pruinarum diffractis, Eisdecke, Amm. – v. Diamant, friari in parvas crustas, Plin. – v. Marienglas (lapis specularis), findi in tenues crustas (Lagen), Plin. – β) an Tieren: sunt autem tria genera piscium, primum quae mollia appellantur, dein contecta crustis tenuibus, postremo testis conclusa duris, Plin.: locustae crustā fragili muniuntur, Plin. – b) die Erdkruste, härtere obere Erdschicht, omnis umor intra primam crustam (terrae) consumitur, Sen.: si ex fundo tuo crusta lapsa est in meum fundum, ICt.: si crusta iam cum terra mea coaluit, ICt. – c) die Kruste, Rinde des Backwerks, cr. pultis, Varro LL.: cr. panis (Ggstz. mollia panis), Plin.: cr. panis rustici, Plin.: cr. inferior, Plin. – d) (als mediz. t. t.) die verhärtete Oberfläche der Geschwüre, der Schorf (griech. εσχάρα), cr. alba, Scrib.: cr. matura, Cels. – crustae cadunt, decĭdunt, Cels.: ubi crusta ex auricula procidit, Cels. – si crusta est, Cels.: sin ea ulcera plures crustas habent, Cels.: inducere crustam (von Heilmitteln), Cels.: crusta qualis super ulcera innascitur, Cels.: sive ex medicamentis sive ex ferro crustae occalluerint, Cels.: resolvere crustas od. crustas a vivo (von Mitteln), Cels.: donec resolvuntur (sich ablösen) crustae, Cels. – e) ( als t. t. der Kunst) die eingelegte Arbeit, α) die Stukkaturarbeit (Stuckarbeit) und Musivarbeit an Wänden und Fußböden, auch die einzelne Musivtafel, -platte, crustae parietum, Plin.: crustae marmoreae, Vitr. u. ICt.: tenues crustae, et ipsā quā secantur laminā graciliores, Sen.: vermiculatae ad effigies rerum et animalium crustae, Plin.: crustae Numidicae (aus numidischem [weißem und purpurrotem] Marmor, zB. Alexandrina marmora Numidicis crustis distincta sunt), Sen. de ben. 4, 6, 2. – secare marmor in crustas, Plin.: parietes crustā marmoris operire totos domus suae, Plin.: excīdere crustas parietum od. crustas veteribus parietibus, Plin. u. Vitr. – β) die dünnen furnierartigen Platten oder Steifen mit und ohne zälierte Arbeit, die an Gefäße von Gold oder Silber an- und herumgelegt wurden, halberhabene Arbeit, halberhabener Zierat, Basrelief (ital. riporto di basso relievo, verschieden von emblema, w. s.), cymbia argentea aureis crustis illigata, Paul. dig. 34, 2, 32. § 1: omnia (vasa, argentum caelatum) deferuntur; quae probarant, iis crustae aut emblemata detrahebantur, Cic. Verr. 4, 52: meton., capaces Heliadum crustae, Becher mit Basreliefs aus Bernstein, Iuven. 5, 38. – bildl., non est ista solida et sincera felicitas; crusta est et quidem tenuis, ist Außenwerk, äußerlicher Schein, Sen. de prov. 6, 4.

    lateinisch-deutsches > crusta

  • 2 cacoethes

    [st1]1 [-] căcŏēthēs, ĕs: pernicieux, malin.    - [gr]gr. κακοήθης, ης, ες: qui a un mauvais caractère, méchant, vicieux.    - ulcera cacoethe, Plin.: ulcères malins. [st1]2 [-] căcŏēthĕs, is, n.: - [abcl][b]a - mauvaise habitude, manie. - [abcl]b - affection de mauvaise nature, fâcheuse maladie, maladie incurable.[/b]    - [gr]gr. κακοήθες.    - scribendi cacoethes, Juv.: incurable manie d'écrire, démangeaison d'écrire.
    * * *
    [st1]1 [-] căcŏēthēs, ĕs: pernicieux, malin.    - [gr]gr. κακοήθης, ης, ες: qui a un mauvais caractère, méchant, vicieux.    - ulcera cacoethe, Plin.: ulcères malins. [st1]2 [-] căcŏēthĕs, is, n.: - [abcl][b]a - mauvaise habitude, manie. - [abcl]b - affection de mauvaise nature, fâcheuse maladie, maladie incurable.[/b]    - [gr]gr. κακοήθες.    - scribendi cacoethes, Juv.: incurable manie d'écrire, démangeaison d'écrire.
    * * *
        Cacoethes, pen prod. n. g. Iuuenal. Mauvaise accoustumance.
    \
        Cacoethes, Vlceris vel carcinomatis genus curatu difficillimum. Plin. La male tigne.

    Dictionarium latinogallicum > cacoethes

  • 3 cicatrico

    cĭcātrīco, āre, āvi, ātum [cicatrix] - tr. - cicatriser.    - ulcera cicatricantur, C.-Aur.: les ulcères se cicatrisent.
    * * *
    cĭcātrīco, āre, āvi, ātum [cicatrix] - tr. - cicatriser.    - ulcera cicatricantur, C.-Aur.: les ulcères se cicatrisent.
    * * *
        Cicatrico, cicatricas, pen. prod. cicatricare. Festus. Frapper aucun, et luy faire des cicatrices, Cicatrizer, Stigmatizer.

    Dictionarium latinogallicum > cicatrico

  • 4 orior

    ŏrĭor, īri, ortus sum (part. futur ŏrĭtūrus)    - à l'ind. présent, on peut trouver les formes de la 3ème conj.: orior, orĕris, orĭtur. --- au subj. imparf. orērer (orīrer). [st1]1 [-] intr. avec ab, ex ou de + abl. - naître de, tirer son origine de, provenir de, sortir de (au pr. et au fig.).    - quorum carminum sententia erat, oriturum quandoque ex Hispania principem dominumque rerum, Suet.: cet oracle annonçait qu'un jour ce serait de l'Espagne que sortirait le souverain maître de l'univers.    - bellum a Sabinis ortum fuit, Liv. 1, 11: la guerre vint des Sabins, les Sabins déclenchèrent la guerre.    - ab illo ortus es, Cic. Mur. 31.66: tu descends de lui (= de Caton).    - oritur aetas ex altera, Cic.: une génération succède à l'autre.    - Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes. BG. 5.4: le Rhin prend sa source chez les Lépontes.    - oriuntur Belgae ab... Caes.: le pays des Belges commence à...    - unde oritur Phoebus, Ov.: le point où se lève le soleil.    - ab his sermo oritur, Cic.: ils entament l'entretien.    - officia quae oriuntur a... Cic. Fin. 5, 24, 69: devoirs qui naissent de...    - hoc quis non credat abs te esse ortum? Ter. And. 3, 2, 9: qui ne croirait que cela est ton ouvrage?    - ortus a se: fils de ses oeuvres.    - tibi a me nulla est orta injuria, Ter.: je ne t'ai fait aucun tort. [st1]2 [-] sans régime naître, commencer, surgir, se lever, paraître.    - tu totiens oreris viridique in caespite flores, Ov. M. 10: autant de fois tu renais et tu refleuris dans le vert gazon.    - oriens sol, Cic.: soleil levant.    - postera lux oritur, Hor. S. 1, 5, 39: le jour suivant se lève.    - oritur monstrum, Virg. En. 2.680: un prodige apparaît.    - oritur clamor, plaut.: un cri s'élève.    - oriuntur ulcera, Cels. 6, 13: des ulcères se forment.    - oritur controversia, Cic. Clu. 69.161: un débat s'engage.    - si oriretur facultas, Tac.: si le moyen se présentait.    - diem unum in speculis fuit, si quid novi motus oreretur, Liv. 34: il passa une journée aux aguets pour voir si un nouveau mouvement éclaterait.
    * * *
    ŏrĭor, īri, ortus sum (part. futur ŏrĭtūrus)    - à l'ind. présent, on peut trouver les formes de la 3ème conj.: orior, orĕris, orĭtur. --- au subj. imparf. orērer (orīrer). [st1]1 [-] intr. avec ab, ex ou de + abl. - naître de, tirer son origine de, provenir de, sortir de (au pr. et au fig.).    - quorum carminum sententia erat, oriturum quandoque ex Hispania principem dominumque rerum, Suet.: cet oracle annonçait qu'un jour ce serait de l'Espagne que sortirait le souverain maître de l'univers.    - bellum a Sabinis ortum fuit, Liv. 1, 11: la guerre vint des Sabins, les Sabins déclenchèrent la guerre.    - ab illo ortus es, Cic. Mur. 31.66: tu descends de lui (= de Caton).    - oritur aetas ex altera, Cic.: une génération succède à l'autre.    - Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes. BG. 5.4: le Rhin prend sa source chez les Lépontes.    - oriuntur Belgae ab... Caes.: le pays des Belges commence à...    - unde oritur Phoebus, Ov.: le point où se lève le soleil.    - ab his sermo oritur, Cic.: ils entament l'entretien.    - officia quae oriuntur a... Cic. Fin. 5, 24, 69: devoirs qui naissent de...    - hoc quis non credat abs te esse ortum? Ter. And. 3, 2, 9: qui ne croirait que cela est ton ouvrage?    - ortus a se: fils de ses oeuvres.    - tibi a me nulla est orta injuria, Ter.: je ne t'ai fait aucun tort. [st1]2 [-] sans régime naître, commencer, surgir, se lever, paraître.    - tu totiens oreris viridique in caespite flores, Ov. M. 10: autant de fois tu renais et tu refleuris dans le vert gazon.    - oriens sol, Cic.: soleil levant.    - postera lux oritur, Hor. S. 1, 5, 39: le jour suivant se lève.    - oritur monstrum, Virg. En. 2.680: un prodige apparaît.    - oritur clamor, plaut.: un cri s'élève.    - oriuntur ulcera, Cels. 6, 13: des ulcères se forment.    - oritur controversia, Cic. Clu. 69.161: un débat s'engage.    - si oriretur facultas, Tac.: si le moyen se présentait.    - diem unum in speculis fuit, si quid novi motus oreretur, Liv. 34: il passa une journée aux aguets pour voir si un nouveau mouvement éclaterait.
    * * *
        Orior, orioris, pen. prod. vel oreris, pen. corr. ortus sum, oriri. Ouid. Naistre, Sourdre, Se lever.
    \
        Oriri et procreari in aliquo loco. Cic. Prendre sa naissance et origine en quelque lieu.
    \
        Caedes miserrima oritur. Virgil. Se commence.
    \
        Oritur clamor. Plaut. Ung bruit se leve.
    \
        Oritur facinus ex te. Plaut. Vient de toy.
    \
        Tibi a me nulla est orta iniuria. Terent. Je ne t'ay point faict de desplaisir.
    \
        Haud cito mali quod ortum ex hoc sit publice. Terent. Ne viendra point de par luy.
    \
        Oritur fons in monte. Plin. iunior. Sourd.
    \
        Monstrum mirabile oritur. Virgil. Il advient ung merveilleux monstre.
    \
        Oritur ab his sermo. Cic. Il commencent à parler.
    \
        Sermo oritur de villis. Horat. On commence à parler des, etc. Propos se meut.
    \
        Ortum est abs te, vel ex te. Terent. Cela vient de toy, Tu en es le commencement.

    Dictionarium latinogallicum > orior

  • 5 tractabilis

    tractābĭlis, e [st2]1 [-] qu'on peut toucher, palpable. [st2]2 [-] maniable. [st2]3 [-] traitable, abordable (en parl. des éléments). [st2]4 [-] traitable, docile, accommodant, doux, accesible, affable.    - tracatabilis materies, Vitr.: bois qui se travaille facilement.    - tractabile pondus, Stat.: poids qu'on peut porter.    - tractabiliora ulcera, Plin.: ulcères plus aisés à traiter.    - tractabilis vox, Quint.: voix flexible.    - mare nondum tractabile nanti, Ov.: mer où l'on ne peut encore se risquer à nager.    - non tractabile caelum, Virg.: ciel orageux.
    * * *
    tractābĭlis, e [st2]1 [-] qu'on peut toucher, palpable. [st2]2 [-] maniable. [st2]3 [-] traitable, abordable (en parl. des éléments). [st2]4 [-] traitable, docile, accommodant, doux, accesible, affable.    - tracatabilis materies, Vitr.: bois qui se travaille facilement.    - tractabile pondus, Stat.: poids qu'on peut porter.    - tractabiliora ulcera, Plin.: ulcères plus aisés à traiter.    - tractabilis vox, Quint.: voix flexible.    - mare nondum tractabile nanti, Ov.: mer où l'on ne peut encore se risquer à nager.    - non tractabile caelum, Virg.: ciel orageux.
    * * *
        Tractabilis, et hoc tractabile, penul. corr. Cic. Traictable, Maniable.
    \
        Non tractabile caelum. Virgil. Un temps rude et mauvais.
    \
        Pelagus tractabile. Plin. Coy, et où il fait assez bon naviger.
    \
        Nihil est eo tractabilius. Cic. Il n'est rien si traictable, ne si aisé à conduire et gouverner que luy.

    Dictionarium latinogallicum > tractabilis

  • 6 crusta

    crūsta, ae, f. (verwandt mit crūdus, cruor), die Kruste, d.i. die harte, trockene Oberfläche eines sonst weichen Körpers, deutsch zuweilen auch Borke, Rinde, Schale, Schicht, a) übh.: α) an lebl. Ggstdn.: aquae decoctae crassis obducunt vasa crustis, Plin.: crustae si occupent intus vasa, Plin. – mollis luti concrescere crustas, Lucr.: limus interdum in crustam indurescit, Frontin.: ita suscitantur in ea structura crustae, duae frontium (der Futtermauern) et una media farturae (der Füllung), Vitr. – crustā teguntur glandes, cute uvae, Plin.: caryotae (Datteln) assiduo vapore torrente crustam verius quam cutem inducunt, Plin.: concrescunt subitae currenti in flumine crustae (Eiskrusten, Eisrinden), Verg.: crustis pruinarum diffractis, Eisdecke, Amm. – v. Diamant, friari in parvas crustas, Plin. – v. Marienglas (lapis specularis), findi in tenues crustas (Lagen), Plin. – β) an Tieren: sunt autem tria genera piscium, primum quae mollia appellantur, dein contecta crustis tenuibus, postremo testis conclusa duris, Plin.: locustae crustā fragili muniuntur, Plin. – b) die Erdkruste, härtere obere Erdschicht, omnis umor intra primam crustam (terrae) consumitur, Sen.: si ex fundo tuo crusta lapsa est in meum fundum, ICt.: si crusta iam cum terra mea coaluit, ICt. – c) die Kruste, Rinde des Backwerks, cr. pultis, Varro LL.: cr. panis (Ggstz. mollia panis),
    ————
    Plin.: cr. panis rustici, Plin.: cr. inferior, Plin. – d) (als mediz. t. t.) die verhärtete Oberfläche der Geschwüre, der Schorf (griech. εσχάρα), cr. alba, Scrib.: cr. matura, Cels. – crustae cadunt, decĭdunt, Cels.: ubi crusta ex auricula procidit, Cels. – si crusta est, Cels.: sin ea ulcera plures crustas habent, Cels.: inducere crustam (von Heilmitteln), Cels.: crusta qualis super ulcera innascitur, Cels.: sive ex medicamentis sive ex ferro crustae occalluerint, Cels.: resolvere crustas od. crustas a vivo (von Mitteln), Cels.: donec resolvuntur (sich ablösen) crustae, Cels. – e) ( als t. t. der Kunst) die eingelegte Arbeit, α) die Stukkaturarbeit (Stuckarbeit) und Musivarbeit an Wänden und Fußböden, auch die einzelne Musivtafel, -platte, crustae parietum, Plin.: crustae marmoreae, Vitr. u. ICt.: tenues crustae, et ipsā quā secantur laminā graciliores, Sen.: vermiculatae ad effigies rerum et animalium crustae, Plin.: crustae Numidicae (aus numidischem [weißem und purpurrotem] Marmor, zB. Alexandrina marmora Numidicis crustis distincta sunt), Sen. de ben. 4, 6, 2. – secare marmor in crustas, Plin.: parietes crustā marmoris operire totos domus suae, Plin.: excīdere crustas parietum od. crustas veteribus parietibus, Plin. u. Vitr. – β) die dünnen furnierartigen Platten oder Steifen mit und ohne zälierte Arbeit, die an Gefäße von Gold oder Silber an- und herumgelegt wurden, halberhabene Arbeit,
    ————
    halberhabener Zierat, Basrelief (ital. riporto di basso relievo, verschieden von emblema, w. s.), cymbia argentea aureis crustis illigata, Paul. dig. 34, 2, 32. § 1: omnia (vasa, argentum caelatum) deferuntur; quae probarant, iis crustae aut emblemata detrahebantur, Cic. Verr. 4, 52: meton., capaces Heliadum crustae, Becher mit Basreliefs aus Bernstein, Iuven. 5, 38. – bildl., non est ista solida et sincera felicitas; crusta est et quidem tenuis, ist Außenwerk, äußerlicher Schein, Sen. de prov. 6, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crusta

  • 7 petimen

    pĕtĭmen, ĭnis, n., perh. a sore on the shoulder of beasts of burden or draught (ante-class.):

    petimina in umeris jumentorum ulcera: eo nomine autem et inter duos armos suis quod est aut pectus solitum appellari, testatur Naevius,

    Fest. p. 209 Müll.; cf.: petimina in umeris jumentorum ulcera, Paul. ex Fest. p. 208 ib.

    Lewis & Short latin dictionary > petimen

  • 8 adustio

    ōnis f. [ aduro ]
    1) горение, сгорание ( odoriferi pigmenti Eccl)
    3) воспламенение, возгорание ( picis PM)

    Латинско-русский словарь > adustio

  • 9 carbunculo

    Латинско-русский словарь > carbunculo

  • 10 cicatricor

    cicātrīcor, ātus sum, ārī
    зарубцовываться, заживать (ulcera cicatricantur CA; перен. ut vulnera conscientiae cicatricentur Sid)

    Латинско-русский словарь > cicatricor

  • 11 condolesco

    Латинско-русский словарь > condolesco

  • 12 emargino

    ē-margino, —, —, āre
    удалять края, расширять ( ulcera PM)

    Латинско-русский словарь > emargino

  • 13 expurgo

    ex-pūrgo, āvī, ātum, āre
    1) чистить, прочищать, очищать ( sordĭda ulcera PM); удалять ( quidquid emortuum est Col); освобождать от засорённости, выправлять ( sermonem C)
    2) исцелять, излечивать ( lepras PM)

    Латинско-русский словарь > expurgo

  • 14 incuratus

    in-cūrātus, a, um
    1) оставленный без попечения, заброшенный (imperfectus aut i. Vop)

    Латинско-русский словарь > incuratus

  • 15 lapsus

    I lāpsus, a, um part. pf. к labor I II lāpsus, ūs m. [ labor I \]
    1) скольжение, медленное, плавное движение (l. rotarum V; volvuntur sidera lapsu V); течение (lacūs C; torrentium Aug); истечение ( semĭnis CA); ползание (draconum C; vitis C); полёт ( volucrum C)
    2) падение, обвал (terrae C; montium Sen)
    5) ошибка, ложный шаг, недосмотр, погрешность ( populares multi variique lapsūs C)

    Латинско-русский словарь > lapsus

  • 16 persano

    per-sāno, āvī, ātum, āre
    совершенно вылечивать (ulcĕra Sen; carcinomata PM; a medicamento persanari Scr)

    Латинско-русский словарь > persano

  • 17 pruritivus

    prūrītīvus, a, um [ prurio ]

    Латинско-русский словарь > pruritivus

  • 18 subnascor

    sub-nāscor, nātus sum, nāscī depon.
    cortex subnascente alio expellitur PM — (старая) кора вытесняется другой, вырастающей под ней
    2) возникать вновь, вновь образовываться ( ulcera subnascebantur Sen)

    Латинско-русский словарь > subnascor

  • 19 ulcus

    1) нарыв, язва Lcr, V, H, CC etc.
    2) перен. слабое или больное место
    3) надрез или дупло на дереве PM

    Латинско-русский словарь > ulcus

  • 20 attritus [2]

    2. attrītus (adtrītus), ūs, m. (attero), I) das Anreiben, das Reiben ( die Reibung) an etw., m. Genet. des Orts woran? sues indurantes attritu arborum costas, Plin.: m. subj. Genet. der Sache, nubium adtritu fulmina nascuntur, Sall. fr.: attritu aëris, Sen.: magnorum inter se corporum attritus, Sen.: attritus inter se ligni, Plin.: locustas pinnarum et feminum attritu sonare credatur sane, Plin.: absol., apri tela (Hauer) sua attritu acuentes, Sen.: myrrhiten attritu incitare ad calorem, warm reiben, Solin.: lateribus attritu exulceratis, wund gerieben, Sen.: femora atteri adurique attritu notum est, Plin. – II) übtr., die von starker Reibung herrührende Entzündung der Haut, ulcera ex attritu facta, Plin.: sedis vitia et attritus, Plin. – / Dat. attritu, Plin. 2, 239.

    lateinisch-deutsches > attritus [2]

См. также в других словарях:

  • úlcera — f. anat. patol. Pérdida de sustancia de un revestimiento cutáneo o mucoso de un órgano o tejido cuya tendencia a la cicatrización es escasa; las causas que pueden provocar una úlcera son diversas: congelaciones, quemaduras, traumatismos, tumores …   Diccionario médico

  • ulcera — ULCERÁ, ulcerez, vb. I. refl. şi tranz. A căpăta sau a produce o ulceraţie. – Din fr. ulcérer. Trimis de ana zecheru, 10.06.2002. Sursa: DEX 98  ulcerá vb., ind. prez. 1 sg. ulceréz, 3 …   Dicționar Român

  • úlcera — s. f. 1. Ferida de difícil cicatrização, em tecido cutâneo ou mucoso. = CHAGA 2. Lesão aberta. = CHAGA, FERIDA 3. Sofrimento moral. = CHAGA, MÁGOA, DESGOSTO, DOR 4. Corrupção moral progressiva. = VÍCIO ≠ VIRTUDE 5. Alteração do tecido lenhoso das …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • ulcera — / ultʃera/ s.f. [dal lat. ulcus cĕris, neutro, affine al gr. hélkos ]. (med.) [lesione dei tegumenti e dei tessuti di rivestimento delle cavità interne che mostra scarsa tendenza alla risoluzione spontanea: u. della cornea, gastrica ] ▶◀ (non com …   Enciclopedia Italiana

  • úlcera — (Del lat. ulcĕra, pl. de ulcus, ĕris, llaga). 1. f. Solución de continuidad con pérdida de sustancia en los tejidos orgánicos, acompañada ordinariamente de secreción de pus y sostenida por un vicio local o por una causa interna. 2. Daño en la… …   Diccionario de la lengua española

  • Úlcera — Una úlcera o llaga (del latín ulcus) es toda lesión abierta de la piel o membrana mucosa con forma crateriforme (con forma de un cráter, al perderse parte del tejido) y con escasa o nula tendencia a la cicatrización espontánea. A menudo las… …   Wikipedia Español

  • ulcera — ùl·ce·ra s.f. 1. AD TS med. soluzione di continuità con perdita di sostanza della superficie cutanea o di una mucosa, con scarsa tendenza alla guarigione | CO TS med. → ulcera duodenale| → ulcera gastrica 2. TS vet. malattia virale che colpisce… …   Dizionario italiano

  • úlcera — (Del lat. ulcera.) ► sustantivo femenino 1 MEDICINA Lesión de la piel o de las mucosas que causa destrucción gradual de los tejidos. SINÓNIMO llaga 2 BOTÁNICA Lesión que causa una destrucción progresiva de los tejidos de las plantas. * * * úlcera …   Enciclopedia Universal

  • úlcera — s f 1 Herida, llaga o lesión que aparece en la piel o en alguna membrana mucosa, en especial la del estómago, y se caracteriza porque sus bordes tienden a inflamarse, presta resistencia a la cicatrización, y en ocasiones segrega sangre o pus y… …   Español en México

  • úlcera — {{#}}{{LM SynU40048}}{{〓}} {{CLAVE U39070}}{{\}}{{CLAVE}}{{/}}{{\}}SINÓNIMOS Y ANTÓNIMOS:{{/}} {{[}}úlcera{{]}} {{《}}▍ s.f.{{》}} = llaga • fístula • ulceración • afta (en la boca) • chancro (venéreo) {{#}}{{LM U39070}}{{〓}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • ulcera — {{hw}}{{ulcera}}{{/hw}}s. f. (med.) Lesione della cute o delle mucose, con scarsa tendenza alla guarigione: ulcera gastrica, duodenale | (assol.) Ulcera gastrica o duodenale: soffrire di –u …   Enciclopedia di italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»